Sarna europejska (Capreolus capreolus)

Sarna jest najliczniejszym w Polsce przedstawicielem rodziny jeleniowatych. Samiec (rogacz, kozioł) osiąga w kłębie do 90 cm wysokości, wagę do 25 kg. Samica (koza) jest nieznacznie mniejsza. Rodzi 1 do 3 młodych (koźlęta). Poroże samca o wysokości do 25 cm jest corocznie zrzucane i odbudowywane. Jest typowym roślinożercą, zjada chętnie świeżą trawę, zioła, liście, grzyby, owoce.

Młode przez kilka dni po urodzeniu nie mają żadnego zapachu. Nie wyczuje ich żaden drapieżnik. W razie niebezpieczeństwa matka zostawia samego koźlaka i oddala się od niego. Dlatego kiedy znajdziemy młode koźlę nie należy go dotykać ani zabierać ze sobą. Matka prawie na pewno do niego wróci.

Populacja sarny na terenie nadleśnictwa Turek szacowana jest na ponad 2000 sztuk

Łąki są nieodłącznym składnikiem krajobrazu terenów nadwarciańskich, te położone w środku lasu mają swój niepowtarzalny charakter. Ukształtowanie terenu obfituje w liczne podmokłe zagłębienia. Całe uroczysko Zieleń swą wartość przyrodniczą zawdzięcza przepływającej tu rzece. Wpływ wody na szatę roślinną najłatwiej jest zaobserwować na łące. Niżej położone zagłębienia porastają turzyce i sitowia, pozostałą część trawy i rośliny zielne. W zależności od pory roku spotkamy tu mnóstwo roślin dwuliściennych, np.: jaskry, rdesty, koniczyny, pięciorniki, przytulie, babki, szczaw. Wiosną spotkamy żółto kwitnącą knieć błotną, a przez całe lato niezapominajki. Łąki zamieszkują liczne płazy i gady znajdujące tu doskonałe miejsce dla rozrodu. Łąki stanowią też naturalną bazę żerową dla saren, zajęcy i wielu innych zwierząt. Są bardzo cenne przyrodniczo, ale wymagają corocznego koszenia, aby zapobiec sukcesji i zachować ich niepowtarzalny charakter.