Asset Publisher Asset Publisher

Zespoły przyrodniczo-krajobrazowe

29.03.2017 | Paweł Miłosz Ficner

Zespoły przyrodniczo-krajobrazowe położone w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Turek

Zespół Przyrodniczo-Krajobrazowy Zieleń I utworzony na mocy Rozporządzenia
nr 9/2004 Wojewody Łódzkiego z dnia 9.11.2004 r. Położony jest na obszarze Natura 2000 Dolina Środkowej Warty. W skład Zespołu Przyrodniczo Krajobrazowego Zieleń I wchodzą oddziały 274-277 leśnictwa Uniejów, obręb Linne. W stanie posiadania nadleśnictwa znajduje się 77,70 ha. Na terenie tego uroczyska jest poprowadzona leśna ścieżka dydaktyczna „Zieleń", o długości 3,30 km. Obejmuje ona 4 przystanki, opisujące walory tego miejsca: las łęgowy, łąka śródleśna, starorzecze Niwka, dokarmianie zwierzyny. Teren w pobliżu wody zamieszkiwany jest przez bobry.

Zespół Przyrodniczo-Krajobrazowy Zieleń II składa się z dwóch części. Jedna to obszar w obrębie miasta Uniejów, a druga we wsi Zieleń. Łącznie zajmuje powierzchnię 15,65 ha. Został utworzony na mocy Uchwały Rady Miejskiej
w Uniejowie z dn. 23.02.2006 r.

Zespół Przyrodniczo-Krajobrazowy „Zabytkowy Park Podworski w Czepowie Dolnym" o pow. 4,63 ha jest w całości położony na gruntach nie należących
do Nadleśnictwa Turek – znajduje się w zasięgu terytorialnym jednostki. Powołany uchwałą nr XXVIII/153/04 Rady Miejskiej w Uniejowie z 30 września 2004 r.

Asset Publisher Asset Publisher

Back

Jadalna czy śmiertelnie trująca?

25.05.2021 | Zbigniew Boczek

Wiosenne grzyby - Piestrzenica kasztanowata (Gyromitra esculenta)

Dość pospolicie występujący na nizinach Europy grzyb z rodziny krążkownicowatych o wyjątkowym wyglądzie, nazywany potocznie babieusz, babie uszy lub babiuch. Rośnie na ziemi w uprawach leśnych, młodnikach, ale również w prześwietlonych starodrzewach sosnowych na glebach piaszczystych. Częściej można go spotkać w czasie mokrych wiosen – takich, jaką właśnie mamy, od kwietnia do początku czerwca. Posiada kapelusz, jeśli można go tak nazwać, od 3 do 10 cm średnicy. Jest zazwyczaj koloru brązowego o różnej intensywności, niejednokrotnie bordowo-brązowy, nieregularny, pomarszczony przypominający fałdy mózgowe. Trzon biały w środku jest pusty, nieregularny, powykręcany u podstawy szerszy, zazwyczaj spłaszczony. Grzyb jest bardzo delikatny, kruchy o przyjemnym smaku i zapachu młodych orzechów.

Od kilku lat nie widziałem piestrzenic, mimo że jestem w lesie praktycznie codziennie. Zapewne powodem były, ostatnimi laty, suche wiosny. W tym roku pojawiło się ich sporo w różnych miejscach. Ostatnio takie ilości widziałem bardzo dawno temu, w okolicach roku 2002/2003. Przyszedł mi wtedy do głowy pomysł, żeby ich nazbierać i w jakiś sposób sobie przygotować. Byłem wprost przekonany i pewnie tak było, że grzyby te jadłem pracując w latach 90. w leśnictwie Zdrojki. Gdy miałem już je przygotowane, coś mnie tknęło i zacząłem szukać informacji o nich w atlasie grzybów. To, co wtedy przeczytałem, mnie zszokowało! Okazało się, że grzyb, którego wcześniej kilkukrotnie miałem „przyjemność” jeść to gatunek trujący i nie wolno go spożywać pod żadną postacią. Niestety cały mój zbiór wyrzuciłem. Nie odważyłem się ich świadomie zjeść.

W nazwie łacińskiej tego grzyba jest pewien paradoks. Pierwszy człon jego nazwy Gyromitra świadczyć może o tym, iż grzyb ten zawiera gyromitrynę, śmiertelnie trującą, lotną substancję, i tak jest faktycznie. Przymiotnik esculenta zaś - znaczy jadalna. W taki oto sposób mamy piestrzenicę jadalną, która w rzeczywistości jest trująca.

Bardzo podobna do kasztanowatej jest piestrzenica olbrzymia, która ponoć nie zawiera gyromitryny. Jest ona jednak o wiele rzadsza, w Polsce zagrożona wyginięciem, a dokładne jej rozpoznanie wymaga użycia specjalistycznego sprzętu. Ponoć bywa też mylona ze smardzami.