Asset Publisher Asset Publisher

Zasoby leśne nadleśnictwa

19.07.2017 | Paweł Miłosz Ficner

Lasy nadleśnictwa wg stanu nadzień 1 stycznia 2014 roku zajmują 13996,38 ha.

Nadleśnictwo Turek charakteryzuje się znacznym rozproszeniem tworzących je
292 kompleksów leśnych i parcel. Pod względem liczby przeważają zdecydowanie niewielkie
kompleksy o powierzchniach nieprzekraczających 5 ha – jest ich łącznie 193.

Na tym terenie udział lasów nie będących własnością Skarbu Państwa wynosi 38%. Udział Lasów Państwowych w powierzchni ogólnej lasów wynosi 59%. Lasy innej własności - 3%. Lesistość obszaru administrowanego przez nadleśnictwo wynosi ok. 23,4%. Tylko 5 kompleksów ma powierzchnię powyżej 500ha, a aż 173 to kompleksy poniżej 5ha. Znaczna część lasów to lasy ochronne -74%. Większość terenu zajmują bory sosnowe i lasy mieszane. Około 35% stanowią drzewostany posadzone w latach 1950 – 1970 w akcji zalesiania słabych i nieużytkowanych gruntów rolnych. Przeciętny wiek drzewostanów wynosi 52 lata.

Pod względem klimatycznym lasy nadleśnictwa położone są w środkowej części Krainy Wielkich Dolin, a klimat charakteryzuje się bardzo niską sumą opadów w roku /520 mm/ i w okresie wegetacyjnym /375mm/.

Dominującymi typami siedliskowymi w Nadleśnictwie są BMśw- 29,51% ; Bśw- 28,81% ; oraz LMśw- 22.56%.

Siedliska borowe zajmują 63,37 % powierzchni leśnej natpmiast siedliska lasowe i olsy 36,63%

Przyjmując za kryteria warunki wilgotnościowe, siedliska zajmują:

suche (Bs) 1,86%

świeże (Bśw, BMśw, LMśw, Lśw) 84,84%

wilgotne (Bw, BMw, LMw, Lw) 10.67%

bagienne (BMb, Lmb, Ol, Olj, Lł) 2,63 %

Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

Badamy i chronimy polskie bieliki

18.05.2021 | Szymon Wasiak

Pod takim hasłem po raz kolejny na terenie naszego nadleśnictwa, w porozumieniu z Komitetem Ochrony Orłów, udało się przeprowadzić obrączkowanie tych pięknych ptaków.

Na terenie Nadleśnictwa Turek istnieją obecnie trzy gniazda bielika, wokół których zostały wyznaczone, decyzją Dyrektora RDOŚ w Poznaniu, strefy ochronne obejmujące nierzadko bardzo ciekawe i zróżnicowane pod kątem gatunkowym, zbiorowiska leśne. Wcześniej potwierdzono, że w dwu gniazdach znajdują się po dwa młode. W pierwszym gnieździe pisklaki bardzo ostrożnie przetransportowano na ziemię, gdzie zostały przez ornitologów z #KOO dokładnie zmierzone, zważone i wyposażone w dwie obrączki: jedną z indywidualnym numerem i adresem Stacji Ornitologicznej w Gdańsku oraz drugą – kolorową, którą łatwo będzie można w przyszłości odczytać za pomocą lornetki czy lunety, np. na żerowiskach. Dzięki temu będzie można także zidentyfikować pochodzenie ptaków oraz określić ich wiek. Po wszystkim maluchy (jedno ok. 2,5 kg, drugie 3,1 kg) bezpiecznie wróciły do swojego gniazda. W drugim, wieloletnim i bardzo rozbudowanym gnieździe, stwierdzono także dwa młode, jednak pochwycenie ich i zaobrączkowanie było niemożliwe ze względu na bardzo duże rozmiary gniazda i wierzchołkowe położenie w koronie (szacunkowo 0,5 tony!). Przy trzecim gnieździe nie stwierdzono w tym roku ptaków dorosłych.

Obrączkowanie to jedna z podstawowych i klasycznych metod badawczych stosowanych w ornitologii. Dzięki niej ornitolodzy poznają m.in. długość życia ptaków, śmiertelność i jej przyczyny, trasy wędrówek, miejsca zimowania oraz mechanizmy rozprzestrzeniania się populacji i wzajemnych związków łączących ptaki zasiedlające często odległe miejsca. Liczymy na to, że ornitolodzy odwiedzą nas i nasze bieliki także w kolejnym roku.