Asset Publisher
Łoś - Las łęgowy
Łoś i las łęgowy
Łoś (Alces alces)
Łoś jest największym ssakiem z rodziny jeleniowatych żyjącym w Polsce. Samiec (byk) osiąga wagę do 750 kg, wysokość w kłębie do 2,5m. Okazałe poroże, często w formie łopat, byk zrzuca i odbudowuje co roku. Samica (łosza, klępa) jest mniejsza i osiąga masę do 400 kg. Rodzi co roku 1 do 3 młodych zwanych cielakami lub łoszakami. Jest roślinożercą, żywi się chętnie roślinami wodnymi, ale też trawami, turzycami, pędami i liśćmi oraz owocami. Zimą zjada pędy i korę drzew iglastych. Dorosły osobnik potrzebuje nawet do 50 kilogramów pokarmu dzienne. Żyje do 25 lat.
Liczebność łosia na terenie nadlesnictwa szacowana jeest na około 40 sztuk. Co roku kilka sztuk gine w kolizjach z samochodami. jadąc przez las nalezy zachować dużą ostrożność.
Siedlisko przyrodnicze o nazwie las łęgowy tworzy się na terenach nadrzecznych, w zasięgu wód powodziowych. Charakterystyczne dla niego są okresowe zalewy. Rosnące na tym żyznym siedlisku drzewa osiągają pokaźne rozmiary Głównym gatunkiem lasotwórczym jest dąb szypułkowy, a domieszkowymi olcha czarna, jesion wyniosły, wiązy, klony, lipa drobnolistna, brzoza. W podszycie znajdziemy bez czarny, głóg, kalinę koralową, trzmielinę, czeremchę zwyczajną. Gatunki runa najczęściej występujące w lasach łęgowych to kuklik zwisły, gajowiec żółty, pokrzywa, ziarnopłon wiosenny, podagrycznik pospolity, bluszczyk kurdybanek, miodunka ćma. Uroczysko Zieleń obejmuje około 55 ha lasów łęgowych.
Asset Publisher
Najpierw masa potem rzeźba!
Najpierw masa potem rzeźba!
Zima dla wielu z nas to walka o przetrwanie. Któż z nas nie walczył ze sobą o poranku, przeczuwając, że śnieg lub szron na szybach skutecznie uniemożliwi mu szybki, wręcz błyskawiczny dojazd do pracy, a tu tak bardzo by chciało się poleżeć w ciepłym łóżeczku, choć 5 min dłużej. Kiedy teleportacja okazuje się jedynie niedoścignionym marzeniem sennym, czas przeprosić się ze skrobaczką i ruszyć do pracy. Skoro nam bywa ciężko, to jak z najchłodniejszą porą roku radzą sobie zwierzęta?
Twardy orzech do zgryzienia
Zapytacie, dlaczego właśnie ta pora roku bywa dla zwierząt problematyczna? Przecież sarny stroją się w nowe ciepłe suknie, z kolei jeże, nietoperze czy chomiki smacznie śpią, więc co w tym trudnego?
Spieszymy z odpowiedzią: zima nie rozpieszcza zwierząt, bo jest zimno i krucho z jedzeniem.
Zima to trudny okres dla większości zwierząt, ponieważ mają zdecydowanie mniejszą ilość pożywienia do dyspozycji. Część zwierząt przystosowało się do tej sytuacji, stawiając na ucieczkę, czyli emigrację za przysłowiowym chlebem. "Nasi skrzydlaci przyjaciele emigrują na tereny, gdzie nie muszą martwić się o pokarm m.in. o owady, a tych zimą w naszym klimacie brakuję. W czasie migracji do ciepłych krajów na ptaki czeka sporo zagrożeń. Już sama decyzja o momencie wylotu ma strategiczne znaczenie. Złe odczytanie warunków pogodowych ptaki mogą przypłacić życiem" - mówi Beata Kątna, rzecznik prasowy Nadleśnictwa Turek.
"W tym miejscu ważna uwaga. Pamiętajmy, aby ptaków nie dokarmiać pieczywem!" -zwraca uwagę Tomasz Maćkowiak, rzecznik prasowy RDLP w Poznaniu.
Jeśli nie emigracja to co?
Warianty są dwa, można przespać całe to mroźne szaleństwo lub na jego czas wypełnić po brzegi spiżarnie, zmienić dietę na mniej wymagającą lub postawić na zmianę trybu życia.
Sen zimowy przybiera różne formy: od płytkiego, kilkudniowego, po głęboki ze sporadycznymi pobudkami. Tę opcję wybrała część ssaków, gady oraz płazy, jak również większość bezkręgowców żyjących w naszym klimacie.
Żeby móc spokojnie spać zwierzęta, wyznają zasadę "najpierw masa, potem rzeźba". Zgodnie z tą dewizą w ciepłe wiosenne i letnie dni zwierzęta intensywnie żerują, gromadzą tłuszcz, wszystko po to, by spokojnie przespać zimę. W całym tym przedzimowym zamieszaniu zwierzęta nie mogą zapomnieć o rozważnej „miejscówce”. Ten wybór również zadecyduje o ich zimowych losach.
Czy niedźwiedź śpi tak samo, jak nietoperz?
Otóż nie!
Nietoperze podobnie jak jeże, świstaki, popielice, chomiki europejskie, gady i płazy wprowadzają swój organizm w hibernację. W okresie zimy występuje u nich spowolnienie metabolizmu, obniżenie temperatury ciała (w przypadku jeży i nietoperzy nawet do 1-2 stopni), zmniejszenie liczby oddechów i uderzeń serca (w przypadku jeży ze 181 do około 20 na minutę). Hibernujące zwierzęta sporadycznie przebudzają się w czasie takiego letargu, w celu uzupełnienia wody lub przemieszczenia się w obrębie kryjówki. Jest to dla nich ogromny wysiłek energetyczny. Wymuszone wybudzenie może okazać się dla nich tragiczne w skutkach.
W sen zimowy zapadają borsuki i niedźwiedzie. Jest to dość płytki sen, z którego zwierzęta te wybudzają się co jakiś czas, by zaspokoić pragnienie, a nawet żerować. Na uwagę zasługuje fakt, że to właśnie zimą w gawrze na świat przychodzą młode niedźwiedzie! W czasie takiego spoczynku temperatura ciała obniża się nieznacznie o około 5 stopni. Oddech ulega niewielkiemu spłyceniu, a liczba uderzeń serca nieco spada.
