Asset Publisher
Hodowla lasu
Hodowla lasu dąży do zachowania ciągłości produkcji drewna przez uzupełnianie drzew i drzewostanów ubywających z lasu na skutek użytkowania i naturalnie postępujących procesów. Celem jest zachowanie trwałości i wysokiej produkcyjności lasów oraz ciągłości rozwoju i stabilności ekosystemów leśnych oraz wzbogacanie bioróżnorodności.
Podstawą do planowania czynności hodowlanych jest typ siedliskowy lasu, planowany typ drzewostanu oraz istniejące potrzeby hodowlane drzewostanu. W pracach hodowlanych leśnicy dążą do dostosowania składu gatunkowego lasu do siedliska. Optymalny w stosuku do siedliska skład gatunkowy pozwala uzyskać drzewostany zasobne i odporne na zagrożenia biotyczne i abiotyczne
Hodowlany cel produkcji realizowany jest w poszczególnych fazach wrostu i rozwoju lasu poprzez wykonywanie różnych prac lub cięć pielęgnacyjnych. W uprawach leśnych wykonuje się prace pielęgnacyjne polegające na odchwaszczaniu i uwalnianiu sadzonek z krzewów i niepożądanych domieszek, rozluźnianiu zwarcia, formowania pokroju drzewek. Zabiegi te mają stwożyć optymalne warunki dla wzrostu i rozwoju drzew porządanych w składzie gatunkowym.
W młodnikach wykonuje się przerzedzanie drzewek, usuwanie drzew chorych i wadliwych oraz rozpieraczy. Zabiegi te noszą nazwę czyszczeń późnych.
W drągowinach dalej prowadzi sie rozluźnianie drzew polepszając warunki wzrostu i wycinając drzewa, które w naturalnym lesie same by zamarły. Zabiegi te nazywamy trzebieżmi wczesnymi.
W starszych drzewostanach prowadzimy trzebieże późne, których zadaniem jest dalsze rozluźnianie zwarcia, popieranie dobrych jakościowo drzew, jak również inicjowanie powstania odnowienia naturalnego.
Asset Publisher
Zanim sadzonka leśna trafi do lasu..
Zanim sadzonka leśna trafi do lasu..
#1000drzewnaminutę #zielonymdogóry
Gdy nadchodzi czas odnowień na szkółce leśnej rozpoczyna się okres intensywnej pracy. Hodowane w ubiegłych latach sadzonki są wyorywane, wyjmowane z gleby, sortowane (tylko najlepsze sadzonki trafiają do lasu) i liczone. Następnie leśniczowie pobierają ze szkółki odpowiednie ilości wcześniej zaplanowanych gatunków. Wszystkie sadzonki mają wcześniej przewidzianą powierzchnię na którą zostaną posadzone. Na lepsze siedliska trafiają sadzonki starsze o wyższych wymaganiach, a na słabsze siedliska sadzonki młodsze o niewielkich wymaganiach.
Zanim sadzonki trafią na uprawę leśną trzeba je przywieźć ze szkółki leśnej. Nie mogą jednak czekać na posadzenie z odkrytymi korzeniami, bo kiedy korzenie przeschną sadzonka ulega osłabieniu i może się nie przyjąć. Aby temu zapobiec stosujemy tak zwane dołowanie sadzonek. Sadzonki trafiają do dołka, a ich korzenie przysypane są ziemią - i tak czekają na swoją kolej.
Dodatkowo dla gatunków iglastych stosujemy w nadleśnictwie Turek żelowanie. Czynność ta polega na zanurzeniu jeszcze na szkółce leśnej systemu korzeniowego sadzonki w hydrożelu (substancja ta to tzw. superabsorbent, charakteryzuje się zdolnością pochłaniania wody, sorpcją kationów oraz wpływa na poprawę fizycznych właściwości gleby). Tak zabezpieczona sadzonka może byś spokojnie transportowana i przetrzymywana przez dłuższy czas.
