Wydawca treści Wydawca treści

Ochrona lasu

Ochrona lasu w nadleśnictwie to ciągła obserwacja i zapobiegania zjawiskom niekorzystnym i niebezpiecznym dla lasów. Jest to ochrona przed owadami, przed zwierzyną, gryzoniami, grzybami. Zabiegi ochronne to także ochrona naturalnych sprzymierzeńców lasów - mrówek, płazów, gadów, ptaków i drapieżnych ssaków owadożernych.

Wiedza o procesach zachodzących w przyrodzie i ciągła kontrola stanu środowiska leśnego pozwalają nam z  wyprzedzeniem wykrywać  zagrożenia, mogące wpłynąć negatywnie na stan lasów Nadleśnictwa Turek.  Każdego roku podejmowane są działania mające na celu zachowanie trwałości lasu i zwiększenie jego naturalnej odporności na czynniki szkodotwórcze.

Zagrożenia dzieli się na trzy grupy:

  • biotyczne (np. szkodliwe owady, grzyby patogeniczne, ssaki roślinożerne);
  • abiotyczne – ekstremalne zjawiska atmosferyczne (np. silne wiatry, śnieg, ulewne deszcze, wysokie i niskie temperatury);
  • antropogeniczne – wywołane przez człowieka (np. pożary, zanieczyszczenia przemysłowe, zaśmiecanie lasu).

Zagrożenia biotyczne

Obszary leśne Nadleśnictwa Turek ze względu na stosunkowo niewielkie zróżnicowanie siedlisk
(szczególnie  leśnictwa Krwony, Kotwasice i Cisew) leśnych są  zagrożone gradacyjnym występowaniem szkodników owadzich pierwotnych, spośród których największe potencjalne zagrożenie stanowią gradacje brudnicy mniszki, boreczników i strzygoni choinówki.

Spośród szkodników wtórnych sosny największe znaczenie mają cetyńce oraz przypłaszczek granatek. Spośród szkodników upraw wspomnieć należy o  zagrożeniu ze strony szeliniaka sosnowca.

Bardzo ważnymi sprzymierzeńcami leśników w walce z nadmiernym rozmnożeniem się szkodliwych owadów są ptaki. Aby poprawić ich warunki bytowania, wywieszamy w lasach budki lęgowe i czyścimy je corocznie, a zimą gdy panują trudne warunki zapewniamy odpowiednią karmę. Wywieszane są również schrony dla nietoperzy. 

Duże znaczenie gospodarcze mają szkody powodowane przez zwierzynę przede wszystkim przez jelenie i sarny, przed którymi zabezpiecza się w uprawy poprzez grodzenie, smarowanie repelentami. Zimą podczas wykonywania pielęgnacji młodników i drzewostanów pozostawia się zwierzynie do zgryzania ścięte i pozbawione gałęzi drzewa. Działania takie znacznie ograniczają szkody w młodnikach.

Zagrożenia abiotyczne

Spośród czynników abiotycznych wpływ na stan zdrowotny i sanitarny lasów mają susze (obszar najniższych opadów w Polsce) oraz wahania poziomu wód gruntowych, a także przymrozki i huraganowe wiatry.


Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Jadalna czy śmiertelnie trująca?

Jadalna czy śmiertelnie trująca?

Wiosenne grzyby - Piestrzenica kasztanowata (Gyromitra esculenta)

Dość pospolicie występujący na nizinach Europy grzyb z rodziny krążkownicowatych o wyjątkowym wyglądzie, nazywany potocznie babieusz, babie uszy lub babiuch. Rośnie na ziemi w uprawach leśnych, młodnikach, ale również w prześwietlonych starodrzewach sosnowych na glebach piaszczystych. Częściej można go spotkać w czasie mokrych wiosen – takich, jaką właśnie mamy, od kwietnia do początku czerwca. Posiada kapelusz, jeśli można go tak nazwać, od 3 do 10 cm średnicy. Jest zazwyczaj koloru brązowego o różnej intensywności, niejednokrotnie bordowo-brązowy, nieregularny, pomarszczony przypominający fałdy mózgowe. Trzon biały w środku jest pusty, nieregularny, powykręcany u podstawy szerszy, zazwyczaj spłaszczony. Grzyb jest bardzo delikatny, kruchy o przyjemnym smaku i zapachu młodych orzechów.
Od kilku lat nie widziałem piestrzenic, mimo że jestem w lesie praktycznie codziennie. Zapewne powodem były, ostatnimi laty, suche wiosny. W tym roku pojawiło się ich sporo w różnych miejscach. Ostatnio takie ilości widziałem bardzo dawno temu, w okolicach roku 2002/2003. Przyszedł mi wtedy do głowy pomysł, żeby ich nazbierać i w jakiś sposób sobie przygotować. Byłem wprost przekonany i pewnie tak było, że grzyby te jadłem pracując w latach 90. w leśnictwie Zdrojki. Gdy miałem już je przygotowane, coś mnie tknęło i zacząłem szukać informacji o nich w atlasie grzybów. To, co wtedy przeczytałem, mnie zszokowało! Okazało się, że grzyb, którego wcześniej kilkukrotnie miałem „przyjemność” jeść to gatunek trujący i nie wolno go spożywać pod żadną postacią. Niestety cały mój zbiór wyrzuciłem. Nie odważyłem się ich świadomie zjeść.
W nazwie łacińskiej tego grzyba jest pewien paradoks. Pierwszy człon jego nazwy Gyromitra świadczyć może o tym, iż grzyb ten zawiera gyromitrynę, śmiertelnie trującą, lotną substancję, i tak jest faktycznie. Przymiotnik esculenta zaś - znaczy jadalna. W taki oto sposób mamy piestrzenicę jadalną, która w rzeczywistości jest trująca.
Bardzo podobna do kasztanowatej jest piestrzenica olbrzymia, która ponoć nie zawiera gyromitryny. Jest ona jednak o wiele rzadsza, w Polsce zagrożona wyginięciem, a dokładne jej rozpoznanie wymaga użycia specjalistycznego sprzętu. Ponoć bywa też mylona ze smardzami.