Wydawca treści Wydawca treści

Jeleń - Starorzecze Warty

30.06.2020 | Witold Lewandowksi

Samiec jelenia spacerujący w pełnym porożu sprawia niesamowite wrażenie, trudno o bardziej majestatyczny widok w lesie

Jeleń szlachetny (Cervus elaphus)

Jeleń szlachetny jest dużym ssakiem z rodziny jeleniowatych. Długość ciała wynosi 170 do 250 cm, wysokość w kłębie 140 cm. Osiąga do 200 kg masy ciała. Samce noszą duże poroże zrzucane na przełomie lutego i marca. Wczesną wiosną zaczynają odbudowywać nowe, które osiąga największe rozmiary na początku lata. Samica na przełomie maja i czerwca rodzi w odosobnieniu 1, rzadziej 2 młode, z którym po kilku dniach dołącza do stada (chmary). Młode (cielęta) mają na sierści charakterystyczne białawo żółte plamki, które znikają na jesieni.

Pożywienie jeleni stanowią pędy, liście, kora i owoce drzew i krzewów, trawy, zboża. Wychodzą też na pola uprawne skuszone ziemniakami, burakami, kapustą. Zimą zjadają zeschnięte trawy, mchy, porosty, pączki i młode pędy drzew iglastych.

Uroczysko Zieleń pełne jest oczek wodnych i stawów, będących pozostałością po starym korycie rzeki Warty. Największym z nich jest Niwa o powierzchni 1,66 ha. Żyje w niej wiele gatunków ryb (szczupaki, liny, karasie). Nad wodą możemy spotkać różne gatunki owadów, ptaków i płazów. Niwę zasiedliły też bobry – wszędzie widać ścięte w charakterystyczny sposób drzewa. Bogactwem jest roślinność wodna charakterystyczna dla starorzeczy: strzałka wodna, grążel żółty, jeżogłówka, okrężnica bagienna, kropidło wodne, żabieniec babka wodna i wiele innych.

Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Badamy i chronimy polskie bieliki

18.05.2021 | Szymon Wasiak

Pod takim hasłem po raz kolejny na terenie naszego nadleśnictwa, w porozumieniu z Komitetem Ochrony Orłów, udało się przeprowadzić obrączkowanie tych pięknych ptaków.

Na terenie Nadleśnictwa Turek istnieją obecnie trzy gniazda bielika, wokół których zostały wyznaczone, decyzją Dyrektora RDOŚ w Poznaniu, strefy ochronne obejmujące nierzadko bardzo ciekawe i zróżnicowane pod kątem gatunkowym, zbiorowiska leśne. Wcześniej potwierdzono, że w dwu gniazdach znajdują się po dwa młode. W pierwszym gnieździe pisklaki bardzo ostrożnie przetransportowano na ziemię, gdzie zostały przez ornitologów z #KOO dokładnie zmierzone, zważone i wyposażone w dwie obrączki: jedną z indywidualnym numerem i adresem Stacji Ornitologicznej w Gdańsku oraz drugą – kolorową, którą łatwo będzie można w przyszłości odczytać za pomocą lornetki czy lunety, np. na żerowiskach. Dzięki temu będzie można także zidentyfikować pochodzenie ptaków oraz określić ich wiek. Po wszystkim maluchy (jedno ok. 2,5 kg, drugie 3,1 kg) bezpiecznie wróciły do swojego gniazda. W drugim, wieloletnim i bardzo rozbudowanym gnieździe, stwierdzono także dwa młode, jednak pochwycenie ich i zaobrączkowanie było niemożliwe ze względu na bardzo duże rozmiary gniazda i wierzchołkowe położenie w koronie (szacunkowo 0,5 tony!). Przy trzecim gnieździe nie stwierdzono w tym roku ptaków dorosłych.

Obrączkowanie to jedna z podstawowych i klasycznych metod badawczych stosowanych w ornitologii. Dzięki niej ornitolodzy poznają m.in. długość życia ptaków, śmiertelność i jej przyczyny, trasy wędrówek, miejsca zimowania oraz mechanizmy rozprzestrzeniania się populacji i wzajemnych związków łączących ptaki zasiedlające często odległe miejsca. Liczymy na to, że ornitolodzy odwiedzą nas i nasze bieliki także w kolejnym roku.