Wydawca treści
Hodowla lasu
Hodowla lasu dąży do zachowania ciągłości produkcji drewna przez uzupełnianie drzew i drzewostanów ubywających z lasu na skutek użytkowania i naturalnie postępujących procesów. Celem jest zachowanie trwałości i wysokiej produkcyjności lasów oraz ciągłości rozwoju i stabilności ekosystemów leśnych oraz wzbogacanie bioróżnorodności.
Podstawą do planowania czynności hodowlanych jest typ siedliskowy lasu, planowany typ drzewostanu oraz istniejące potrzeby hodowlane drzewostanu. W pracach hodowlanych leśnicy dążą do dostosowania składu gatunkowego lasu do siedliska. Optymalny w stosuku do siedliska skład gatunkowy pozwala uzyskać drzewostany zasobne i odporne na zagrożenia biotyczne i abiotyczne
Hodowlany cel produkcji realizowany jest w poszczególnych fazach wrostu i rozwoju lasu poprzez wykonywanie różnych prac lub cięć pielęgnacyjnych. W uprawach leśnych wykonuje się prace pielęgnacyjne polegające na odchwaszczaniu i uwalnianiu sadzonek z krzewów i niepożądanych domieszek, rozluźnianiu zwarcia, formowania pokroju drzewek. Zabiegi te mają stwożyć optymalne warunki dla wzrostu i rozwoju drzew porządanych w składzie gatunkowym.
W młodnikach wykonuje się przerzedzanie drzewek, usuwanie drzew chorych i wadliwych oraz rozpieraczy. Zabiegi te noszą nazwę czyszczeń późnych.
W drągowinach dalej prowadzi sie rozluźnianie drzew polepszając warunki wzrostu i wycinając drzewa, które w naturalnym lesie same by zamarły. Zabiegi te nazywamy trzebieżmi wczesnymi.
W starszych drzewostanach prowadzimy trzebieże późne, których zadaniem jest dalsze rozluźnianie zwarcia, popieranie dobrych jakościowo drzew, jak również inicjowanie powstania odnowienia naturalnego.
Najnowsze aktualności
Leśnicy w walce o niepodległość
Leśnicy w walce o niepodległość
Leśnicy nie tylko dbają o znajdujące się w lasach pozostałości po burzliwej historii naszego kraju, ale wielu z nich czynnie tę historię tworzyło i to nierzadko na pierwszej linii frontu. Jedną z takich postaci jest Stanisław Poprawski, pochodzący z Wielkopolski weteran walk pod Verdun, aktywny uczestnik powstania wielkopolskiego oraz oddany swej pracy leśnik.
Przyszedł na świat 24 października 1894 roku w Jurkowie, wsi położonej na południowy-wschód od Kościana. Jego ojciec Hipolit był ogrodnikiem w majątku Morawskich, a matka Elżbieta Szymkowiak córką leśniczego z majątku Chłapowskich.
W 1914 Stanisław został powołany do armii niemieckiej i skierowany na front zachodni. Walczył między innymi pod Berry-au-Bac i Verdun. Gdy został ranny, przeniesiono go do ośrodka szkolenia rekrutów.
Powstanie wielkopolskie wybuchło 27 grudnia 1918 w Poznaniu. Polacy domagali się powrotu ziem zaboru pruskiego do Rzeczypospolitej, dopiero umacniającej swoją niepodległość. Było to najbardziej znaczące spośród garstki
zwycięskich zrywów w dziejach Polski. Pierwsze z polskich powstań tamtego okresu, które umożliwiło realizację wszystkich założonych celów - mówi Andrzej Antowski z Nadleśnictwa Jarocin.
Już w połowie grudnia 1918 roku w pełnym uzbrojeniu powrócił do rodzinnej wsi i od razu włączył się w działania związane z organizacją powstania wielkopolskiego. Z własnej inicjatywy zebrał w okolicy grupę 45 ochotników, przeszkolił i włączył do Powstańczej Kompanii Krzywińskiej, która 4 stycznia 1919 r. została zaprzysiężona przed kaplicą w Jurkowie. Jeszcze tego samego dnia Stanisław Poprawski poprowadził liczący już 85 osób pluton na odsiecz Wolsztyna. Następnego dnia udało się im wyprzeć oddział Grenzschutzu (niemieckiej paramilitarnej formacji ochotniczej) ze wsi Prochy. 11 stycznia 1919 roku wraz z dowodzoną przez siebie Kompanią wziął udział w bitwie pod Osieczną. Prowadząc pluton powstańców wyposażonych w karabin maszynowy, brawurowym atakiem na lewe skrzydło spowodował załamanie się natarcia przeciwników i wycofanie się Niemców do Leszna.
Następnie został instruktorem w szkole podoficerskiej powstałej w Osiecznej. Dalej brał też udział w dozorowaniu terenów, na których Niemcy szykowali się do kontrataku i organizowali prowokacje, takie jak napad na oficerów 6. Pułku w Kąkolewie 2 lipca 1919 r. W kolejnych latach po odzyskaniu przez Polskę niepodległości uczestniczył w ofensywie na Kijów i bitwie warszawskiej, a po przełamaniu frontu w pościgu za bolszewicką 4. Armią. Po zachorowaniu na tyfus 4 lutego 1921 roku został przeniesiony do rezerwy.
Szybko znalazł zatrudnienie jako sekretarz w Nadleśnictwie Przymuszewo, by po jakimś czasie zwolnić się na własną prośbę i objąć stanowisko leśniczego w Jurkowie w majątku Morawskich. Tam w okresie dwudziestolecia międzywojennego zajmował się zalesieniami, a także prowadzeniem szkółek leśnych i bażanciarni.
Swoją posadę zatrzymał nawet w trakcie okupacji niemieckiej. Wynikało to przede wszystkim z jego biegłej znajomości niemieckiego, świetnych kwalifikacji oraz poparcia lokalnych osadników niemieckich. W 1941 roku za podrzucenie jeńcom francuskim i rosyjskim, którzy pracowali w lesie przy melioracjach wodnych żywności i papierosów, został skazany na 6 miesięcy więzienia. Jeszcze przed zakończeniem wojny, 10 marca 1945 roku odebrał nominację na leśniczego leśnictwa Jurkowo, utworzonym w ramach upaństwowienia majątków ziemskich w 1944 r. Aż do czasu przejścia na emeryturę w listopadzie 1959 roku nadzorował budowę nowej leśniczówki.
Zmarł 29 maja 1969 roku i został pochowany na powstańczej kwaterze Cmentarza Katolickiego w Lesznie. Za swoje zasługi został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi, Medalem Niepodległości, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
"Dziś w lasach, nad którymi sprawował opiekę, można zobaczyć ciekawe formy zmieszania dębu z grabem i lipą, stare okazy dębów i modrzewi podsadzone bukiem oraz drzewostan modrzewia polskiego. Jego dbałość o bogactwo przyrodnicze może podkreślić fakt utworzenia w 1959 r. na terenie leśnictwa Jurkowo rezerwatu „Czerwona Wieś”, chroniącego skupisko okazałych jałowców"-mówi Robert Mądry, leśniczy Leśnictwa Jurkowo Nadleśnictwa Kościan.
W ramach obchodów stulecia powstania wielkopolskiego Nadleśnictwo Kościan uczciło pamięć Stanisława Poprawskiego, stawiając mu tablicę pamiątkową przed leśniczówką w Jurkowie.
To tylko jedna z wielu leśnych biografii związanych z walkami o wolność i niepodległość. Więcej informacji o bohaterskich leśnikach można znaleźć również w publikacji 100 lat Niepodległej Leśne Wątki Rzeczypospolitej oraz książce jarocińskiego leśnika Andrzeja Antowskiego Poznańscy Leśnicy w służbie Wielkopolski Walczącej 1939-1945. Z okazji 100-lecia wybuchu powstania wielkopolskiego RDLP w Poznaniu wydała również komiks Wolność w sercu lasu.
