Asset Publisher Asset Publisher

Miejsca na ogniska

Istnieje możliwość organizacji ogniska. Miejsca, w których, na terenie Nadleśnictwa Turek, dopuszcza się palenie ognisk w celach rekreacyjnych:

I Ogólnie dostępne

1.           L-ctwo Uniejów, oddz. 276g - pod wiatą turystyczną na „Ścieżce Zieleń”,

2.           L-ctwo Zdrojki, oddz. 150m - w miejscu postoju,

II Dla uczestników uzgodnionych zajęć edukacyjnych z pracownikiem nadleśnictwa

1.           L-ctwo Zdrojki, oddz. 150o - przy siedzibie nadleśnictwa

2.           L-ctwo Linne, oddz. 204m - przy leśniczówce 

3.           L-ctwo Brudzew, oddz. 11j - przy leśniczówce

4.           L-ctwo Krwony, oddz. 75h - pod wiatą turystyczną przy Zbiorniku Bogdałów

oraz miejsca wymienione w pkt. I

 

Warunki organizacji imprez lub zajęć edukacyjnych z ogniskiem:

1.           Na organizację spotkania bądź zajęć edukacyjnych z ogniskiem, każdorazowo wymagana jest zgoda, wydawana przez upoważnionego pracownika nadleśnictwa właściwego do spraw zagospodarowania turystycznego. Organizator dokonuje zgłoszenia na formularzu stanowiącym Załącznik nr 2 do niniejszego zarządzenia, nie później niż 3 dni przed planowanym terminem organizacji ogniska. Wypełniony formularz należy przekazać osobiście do siedziby Nadleśnictwa Turek lub przesłać w wersji elektronicznej na adres turek@poznan.lasy.gov.pl.

2.           Palące się ognisko nie może pozostawać bez dozoru. Po zakończeniu ogniska organizator zobowiązany jest do jego dokładnego zgaszenia w sposób uniemożliwiający podniesienie się ognia oraz do uprzątnięcia udostępnionego miejsca i zabrania ze sobą wszelkich odpadów i pozostałości.

3.           Wysokość płomieni palącego się ogniska nie powinna przekraczać 1,5 metra.

4.           Po zakończeniu ogniska organizator zobowiązany jest do zgłoszenia (najpóźniej do dnia następnego do godz. 12:00) gotowości do odbioru udostępnionego miejsca (nie dotyczy miejsc dla uczestników uzgodnionych zajęć edukacyjnych z pracownikiem nadleśnictwa).

- Leśnictwo Uniejów – Witold Ochapski, tel. 606 942 996

- Leśnictwo Zdrojki -  Grzegorz Paczkowski, tel. 602 436 003

5.           Niezastosowanie się do zapisów w pkt. 2 – 4 będzie skutkowało odmową wydania kolejnych zgód na organizację ognisk.

6.           Za szkody wyrządzone osobom lub w mieniu odpowiada organizator.

7.           Organizator wyraża zgodę na przetwarzanie danych osobowych w zakresie niezbędnym do wydania zezwolenia.

8.           W przypadku korzystania z drewna udostępnionego przez nadleśnictwo, organizator ponosi opłatę za 0,3 mp drewna w wysokości 61,50 zł. brutto.

9.           Parkowanie pojazdów (dopuszczalne w miejscach do tego wyznaczonych) -  bezpłatnie; na własną odpowiedzialność uczestników.


Asset Publisher Asset Publisher

Back

Jadalna czy śmiertelnie trująca?

Jadalna czy śmiertelnie trująca?

Wiosenne grzyby - Piestrzenica kasztanowata (Gyromitra esculenta)

Dość pospolicie występujący na nizinach Europy grzyb z rodziny krążkownicowatych o wyjątkowym wyglądzie, nazywany potocznie babieusz, babie uszy lub babiuch. Rośnie na ziemi w uprawach leśnych, młodnikach, ale również w prześwietlonych starodrzewach sosnowych na glebach piaszczystych. Częściej można go spotkać w czasie mokrych wiosen – takich, jaką właśnie mamy, od kwietnia do początku czerwca. Posiada kapelusz, jeśli można go tak nazwać, od 3 do 10 cm średnicy. Jest zazwyczaj koloru brązowego o różnej intensywności, niejednokrotnie bordowo-brązowy, nieregularny, pomarszczony przypominający fałdy mózgowe. Trzon biały w środku jest pusty, nieregularny, powykręcany u podstawy szerszy, zazwyczaj spłaszczony. Grzyb jest bardzo delikatny, kruchy o przyjemnym smaku i zapachu młodych orzechów.
Od kilku lat nie widziałem piestrzenic, mimo że jestem w lesie praktycznie codziennie. Zapewne powodem były, ostatnimi laty, suche wiosny. W tym roku pojawiło się ich sporo w różnych miejscach. Ostatnio takie ilości widziałem bardzo dawno temu, w okolicach roku 2002/2003. Przyszedł mi wtedy do głowy pomysł, żeby ich nazbierać i w jakiś sposób sobie przygotować. Byłem wprost przekonany i pewnie tak było, że grzyby te jadłem pracując w latach 90. w leśnictwie Zdrojki. Gdy miałem już je przygotowane, coś mnie tknęło i zacząłem szukać informacji o nich w atlasie grzybów. To, co wtedy przeczytałem, mnie zszokowało! Okazało się, że grzyb, którego wcześniej kilkukrotnie miałem „przyjemność” jeść to gatunek trujący i nie wolno go spożywać pod żadną postacią. Niestety cały mój zbiór wyrzuciłem. Nie odważyłem się ich świadomie zjeść.
W nazwie łacińskiej tego grzyba jest pewien paradoks. Pierwszy człon jego nazwy Gyromitra świadczyć może o tym, iż grzyb ten zawiera gyromitrynę, śmiertelnie trującą, lotną substancję, i tak jest faktycznie. Przymiotnik esculenta zaś - znaczy jadalna. W taki oto sposób mamy piestrzenicę jadalną, która w rzeczywistości jest trująca.
Bardzo podobna do kasztanowatej jest piestrzenica olbrzymia, która ponoć nie zawiera gyromitryny. Jest ona jednak o wiele rzadsza, w Polsce zagrożona wyginięciem, a dokładne jej rozpoznanie wymaga użycia specjalistycznego sprzętu. Ponoć bywa też mylona ze smardzami.