Asset Publisher Asset Publisher

Łoś - Las łęgowy

29.06.2020 | Witold Lewandowski

Łoś i las łęgowy

Łoś (Alces alces)

Łoś jest największym ssakiem z rodziny jeleniowatych żyjącym w Polsce. Samiec (byk) osiąga wagę do 750 kg, wysokość w kłębie do 2,5m. Okazałe poroże, często w formie łopat, byk zrzuca i odbudowuje co roku. Samica (łosza, klępa) jest mniejsza i osiąga masę do 400 kg. Rodzi co roku 1 do 3 młodych zwanych cielakami lub łoszakami. Jest roślinożercą, żywi się chętnie roślinami wodnymi, ale też trawami, turzycami, pędami i liśćmi oraz owocami. Zimą zjada pędy i korę drzew iglastych. Dorosły osobnik potrzebuje nawet do 50 kilogramów pokarmu dzienne. Żyje do 25 lat.

Liczebność łosia na terenie nadlesnictwa szacowana jeest na około 40 sztuk. Co roku kilka sztuk gine w kolizjach z samochodami. jadąc przez las nalezy zachować dużą ostrożność.

Siedlisko przyrodnicze o nazwie las łęgowy tworzy się na terenach nadrzecznych, w zasięgu wód powodziowych. Charakterystyczne dla niego są okresowe zalewy. Rosnące na tym żyznym siedlisku drzewa osiągają pokaźne rozmiary Głównym gatunkiem lasotwórczym jest dąb szypułkowy, a domieszkowymi olcha czarna, jesion wyniosły, wiązy, klony, lipa drobnolistna, brzoza. W podszycie znajdziemy bez czarny, głóg, kalinę koralową, trzmielinę, czeremchę zwyczajną. Gatunki runa najczęściej występujące w lasach łęgowych to kuklik zwisły, gajowiec żółty, pokrzywa, ziarnopłon wiosenny, podagrycznik pospolity, bluszczyk kurdybanek, miodunka ćma. Uroczysko Zieleń obejmuje około 55 ha lasów łęgowych.

Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

Badamy i chronimy polskie bieliki

18.05.2021 | Szymon Wasiak

Pod takim hasłem po raz kolejny na terenie naszego nadleśnictwa, w porozumieniu z Komitetem Ochrony Orłów, udało się przeprowadzić obrączkowanie tych pięknych ptaków.

Na terenie Nadleśnictwa Turek istnieją obecnie trzy gniazda bielika, wokół których zostały wyznaczone, decyzją Dyrektora RDOŚ w Poznaniu, strefy ochronne obejmujące nierzadko bardzo ciekawe i zróżnicowane pod kątem gatunkowym, zbiorowiska leśne. Wcześniej potwierdzono, że w dwu gniazdach znajdują się po dwa młode. W pierwszym gnieździe pisklaki bardzo ostrożnie przetransportowano na ziemię, gdzie zostały przez ornitologów z #KOO dokładnie zmierzone, zważone i wyposażone w dwie obrączki: jedną z indywidualnym numerem i adresem Stacji Ornitologicznej w Gdańsku oraz drugą – kolorową, którą łatwo będzie można w przyszłości odczytać za pomocą lornetki czy lunety, np. na żerowiskach. Dzięki temu będzie można także zidentyfikować pochodzenie ptaków oraz określić ich wiek. Po wszystkim maluchy (jedno ok. 2,5 kg, drugie 3,1 kg) bezpiecznie wróciły do swojego gniazda. W drugim, wieloletnim i bardzo rozbudowanym gnieździe, stwierdzono także dwa młode, jednak pochwycenie ich i zaobrączkowanie było niemożliwe ze względu na bardzo duże rozmiary gniazda i wierzchołkowe położenie w koronie (szacunkowo 0,5 tony!). Przy trzecim gnieździe nie stwierdzono w tym roku ptaków dorosłych.

Obrączkowanie to jedna z podstawowych i klasycznych metod badawczych stosowanych w ornitologii. Dzięki niej ornitolodzy poznają m.in. długość życia ptaków, śmiertelność i jej przyczyny, trasy wędrówek, miejsca zimowania oraz mechanizmy rozprzestrzeniania się populacji i wzajemnych związków łączących ptaki zasiedlające często odległe miejsca. Liczymy na to, że ornitolodzy odwiedzą nas i nasze bieliki także w kolejnym roku.