Asset Publisher Asset Publisher

Bobry i ich działalność

Bóbr to zwierzę wzbudzające mieszane uczucia, jest zarówno budowniczym jak i niszczycielem

Bóbr europejski (Castor fiber) jest gryzoniem żywiącym się wyłącznie pokarmem roślinnym. Od wiosny do jesieni zjada  rośliny zielne,  a od października  korę, cienkie pędy drzew liściastych. Na zimę magazynuje gałęzie drzew i krzewów. Nad brzegami zbiorników i cieków wodnych spotykamy ścięte w charakterystyczny sposób drzewa i krzewy. Na małych ciekach wodnych buduje tamy tworząc rozlewiska. Domem rodziny bobrowej jest „żeremie” lub głęboka ziemna nora. Żeremie to budowla w formie kopca wznoszona z gałęzi trawy i błota. Wejście znajduje się zawsze pod wodą, zapewniając bobrom bezpieczeństwo.

Las Zieleń zamieszkuje jedna rodzina bobrów licząca około 6 sztuk. Młode (zazwyczaj 1-2 sztuki) rodzą się latem i pozostają z rodzicami 2 lata. Potem szukają dla siebie nowych siedlisk.

Domem i magazynami zapasów są nory wykopane w skarpach starorzecza Niwa. Przy niskim stanie wód widoczne są wejścia, które zwykle są pod wodą.


Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

Badamy i chronimy polskie bieliki

Badamy i chronimy polskie bieliki

Pod takim hasłem po raz kolejny na terenie naszego nadleśnictwa, w porozumieniu z Komitetem Ochrony Orłów, udało się przeprowadzić obrączkowanie tych pięknych ptaków.

Na terenie Nadleśnictwa Turek istnieją obecnie trzy gniazda bielika, wokół których zostały wyznaczone, decyzją Dyrektora RDOŚ w Poznaniu, strefy ochronne obejmujące nierzadko bardzo ciekawe i zróżnicowane pod kątem gatunkowym, zbiorowiska leśne. Wcześniej potwierdzono, że w dwu gniazdach znajdują się po dwa młode. W pierwszym gnieździe pisklaki bardzo ostrożnie przetransportowano na ziemię, gdzie zostały przez ornitologów z #KOO dokładnie zmierzone, zważone i wyposażone w dwie obrączki: jedną z indywidualnym numerem i adresem Stacji Ornitologicznej w Gdańsku oraz drugą – kolorową, którą łatwo będzie można w przyszłości odczytać za pomocą lornetki czy lunety, np. na żerowiskach. Dzięki temu będzie można także zidentyfikować pochodzenie ptaków oraz określić ich wiek. Po wszystkim maluchy (jedno ok. 2,5 kg, drugie 3,1 kg) bezpiecznie wróciły do swojego gniazda. W drugim, wieloletnim i bardzo rozbudowanym gnieździe, stwierdzono także dwa młode, jednak pochwycenie ich i zaobrączkowanie było niemożliwe ze względu na bardzo duże rozmiary gniazda i wierzchołkowe położenie w koronie (szacunkowo 0,5 tony!). Przy trzecim gnieździe nie stwierdzono w tym roku ptaków dorosłych.
Obrączkowanie to jedna z podstawowych i klasycznych metod badawczych stosowanych w ornitologii. Dzięki niej ornitolodzy poznają m.in. długość życia ptaków, śmiertelność i jej przyczyny, trasy wędrówek, miejsca zimowania oraz mechanizmy rozprzestrzeniania się populacji i wzajemnych związków łączących ptaki zasiedlające często odległe miejsca. Liczymy na to, że ornitolodzy odwiedzą nas i nasze bieliki także w kolejnym roku.