W lasach jest gatunkiem podszytowym. Nie ma specjalnych wymagań, poza nietolerancją gleb zbyt podmokłych. Dobrze rośnie na glebach żyznych, rędzinowych, zasobnych w węglan wapnia, a także w borach mieszanych i zaroślach kserotermicznych. Gatunek tolerancyjny w stosunku do światła. Ceniony jako domieszka biocenotyczna.

W naszych lasach wypierana przez gatunki inwazyjne takie jak: czeremcha amerykańska, robinia akacjowa, dąb czerwony. Lekkie i giętkie drewno leszczyny używa się m. in. do wyrobu obręczy do beczek, a z pędów wykonuje się laski, tyczki i wędziska (moja pierwsza wędka zrobiona była z leszczyny) nazywaliśmy je wtedy polskim bambusem. Węgiel drzewny uzyskany z leszczyny służy do wyrobu pałeczek rysunkowych (Henryk Zdyb: Leszczyna. Warszawa, Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne ). Z gałązek leszczyny wykonywano różdżki używane do poszukiwania podziemnych źródeł wody, a w średniowieczu sędziowie przy ich pomocy wykrywali złodziei i morderców (Marek Żukow - Karczewski, Leszczyna drzewo magiczne).

Warto jej poświęcić więcej uwagi, jest naszym rodzimym gatunkiem.