Na przełomie marca i kwietnia samce żaby moczarowej rozpoczynają okres godowy. To właśnie w tym czasie samce zaczynają przebarwiać się na intensywny błękitny kolor. Intensywna barwa pochodzi od zbierającej się tuż pod skórą limfy.

Gody żab moczarowych można obserwować na różnego rodzaju rozlewiskach, czasowo zalewanych torfowiskach, moczarach śródleśnych oraz na zalanych wiosennymi roztopami łąkach. W Nadleśnictwie Turek ten niezwykły spektakl można podziwiać na ścieżce dydaktycznej „Zieleń” w Uniejowie oraz ścieżce edukacyjnej „Moczary” w leśnictwie Zdrojki.

Żabę moczarową poza okresem godowym nie jest łatwo odróżnić od innych gatunków płazów, szczególnie często mylona jest z żabą trawną. Cechą charakterystyczną żaby moczarowej są ciemne plamy skroniowe, plama kątowa na grzbiecie oraz pręgi na kończynach tylnych. Szczególnie ważną cechą żaby moczarowej jest brak plam na białym brzuchu, ta cecha wyróżnia je od żaby trawnej. Co ciekawe samce są zdecydowanie mniejsze od samic, występują u nich worki rezonacyjne, a w okresie godów ich grzbiet przebarwia się na niebiesko. U samic kolor skóry staje się w tym okresie jedynie bardziej jaskrawy.

Samice składają jaja głównie nocą. Znajdujący się na nich samiec (w stanie ampleksus) wypuszcza w tym samym czasie plemniki. Zapłodnienie następuje w wodzie. Jaja (tzw. skrzek) składane są jednorazowo i w jednym miejscu w postaci kulistej bryły. Liczba jaj składanych przez jedną samicę wynosi od 700 do 3 tys. Cały spektakl trwa zaledwie 2 tygodnie.

Jeśli chcemy obserwować żaby moczarowe w niebieskiej szacie godowej, musimy uzbroić się w cierpliwość, wszystko dlatego, żaby te dość płochliwe. Zestresowane samce, milkną i najczęściej znikają pod wodą. Warto w takim przypadku zachować spokój i w bezruchu odczekać chwilę, by móc znów obserwować ten ciekawy gatunek, który z pewnością szybko wróci na zajmowane wcześniej stanowiska.